Murowana kapilca Gąsieniców z 1800r.

Wybudowana ok. 1800 r. staraniem Pawła Gąsienicy - jak legenda głosi, ze zbójnickich pieniędzy, tytułem ekspiacji za popełnione grzechy, jako pierwszy budynek sakralny w Zakopanem. Niewielka murowana kaplica, kryta goncianym dachem, zwieńczonym sygnaturką, wznosi się przy ul. Kościeliskiej, między Starym Kościołem a Cmentarzem na Pęksowym Brzyzku. W testamencie z 1813 r. Paweł Gąsienica zapisał swoją rolę i zabudowania na rzecz księży w Poroninie, a sam polecił by jego i jego żonę Reginę pogrzebano przed wejściem do kapliczki. W 1861 r. kaplica Gąsieniców (jak się ją zwykle nazywa) została odnowiona i poświęcona przez ks. Józefa Stolarczyka. Po II wojnie światowej na zamówienie ks. proboszcza Jana Tobolaka wnętrze kapliczki zmieniono wg projektu Antoniego Kenara, jednocześnie nadając jej wezwanie dwóch świętych słowiańskich, do których ówczesny zakopiański proboszcz miał szczególne nabożeństwo - Andrzeja (Świerada) i Benedykta (Stojsława). Stąd figurki obu świętych wraz z symbolami czterech Ewangelistów są głównymi elementami zdobniczymi kapliczki. Projekt Kenara realizował jego uczeń Józef Kandefer. Wejście do kapliczki zabezpieczone zostało żelazną kratą i obecnie zwiedza się ją tylko z zewnątrz. Zabezpieczenie takie było konieczne, bo jeszcze przed II wojną światową góralki zza Gubałówki, przynoszące towary do Zakopanego, zostawiały tam tobołki, traktując zabytkową kapliczkę jako magazyn pod opieką boską.