W barierkach na schodach w "Murowańcu" wkomponowany jest znak swastyki . Skąd się wziął w tym miejscu i na Kamieniu Karłowicza? Na Podhalu pojawił się w tej formie na początku lat dwudziestych XX wieku. Wcześniej górale zdobili elementy konstrukcji domów i sprzęty codziennego użytku "krzyżykiem niespodzianym" , który został "podrasowany" przez młodopolskich filozofów i poetów zafascynowanych symboliką i filozofią hinduską, po czym w sposób sztuczny rozwinął się w swastykę powszechnie znaną do dzisiaj. Stała się ona odznaką pułków podhalańskich, używał jej wcześniej St. Eljasz Radzikowski ozdabiając w ten sposób swoje publikacje, pojawiła się również na pieczęci ZG PTTK. Także Mieczysław Karłowicz malował małe swastyki na skałach podczas swych tatrzańskich wypraw. Właśnie z tego powodu, iż był to ulubiony znak Karłowicza, wyryto swastykę na kamieniu upamiętniającym jego śmierć w lawinie pod Małym Kościelcem

Z KASPROWEGO WIERCHU - (żółty szlak) Z Kasprowego Wierchu do "Murowańca" 3 km, różnica wzniesień 450 m - w dół 50 min., w górę niespełna 1.15 godz. Dojście z wykorzestaniem kolejki linowej Kuźnice - Kasprowy Wierch. Z budynku górnej stacji kolejki szerokim deptakiem na widokową Suchą Przełęcz, skąd w najgłębszym jej punkcie w lewo zboczem Beskidu na skraj Suchej Doliny, powszechnie zwanej Kotłem Kasprowym.Niżej kierunek wyznacza linia kolejki krzesełkowej. Wśród kosówek po prawej tzw. Gienkowe Mury, kamienny zrąb rozpoczętej przed wojną przez Eugeniusza Sieczkę bacówki, połączonej z nielegalnym schroniskiem. Na wysokości 1680 m (przy źródełku) łączy się z zielonym szlakiem na Liliowe . Dalej pod linami kolejki docieramy do drugiego połączenia (608 m) ze szlakiem w kierunku z Zielonego Stawu i Przełęczy Świnickiej, skąd znaki żółte i czarne wiodą wśród kosówek w dół do schroniska. Zimą rejon Kotła Kasprowego to doskonałe tereny do uprawiania narciarstwa. Już w styczniu 1938 uruchomiono z Kotła ciężki saniowy wyciąg narciarski (pierwszy w Polsce). Źle pomyślany, mimo kilku przeróbek był przez wiele lat nieczynny. W r. 1962 zastąpiono go kolejką krzesełkową, unowocześnioną w l. 1971-72 i później. Ostatnia modernizacja miała miejsce w 2000 roku. Działa tylko zimą.

PRZEZ BOCZAŃ - (niebieski szlak) Z Kuźnic do "Murowańca" 5 km, suma wzniesień 550 m, potrzebny czas do przejścia 1.30 godz. Z Kuźnic przez mostek nad wodami potoku Bystrej i Jaworzynki droga wchodzi w świerkowo-jodłowy las i wznosi się nim w górę do rozdroża ze ścieżką na Nosal. Tu ostry skręt w prawo stokiem Nieboraka w górę i dalej wzdłuż ogrodzenia terenów ujęć wodociągowych aż do kolejnego ostrego zakrętu, tym razem w lewo, gdzie ścieżka wchodzi na grzbiet Boczania. Jeszcze paręnaście lat temu był to pierwszy punkt widokowy na trasie - dziś już Giewont i Kalatówki zasłaniają drzewa. Stąd droga wznosi się w kierunku wsch. przez różnowiekowy las.Tzw. Czerwone Glinki ujawniają obecność związków żelaza w ziemi. Za leśnym wzniesieniem Wysokie (1287 m) las kończy się sztuczną granicą, a w górę dźwiga się grzbiet Skupniowego Upłazu (1300 - 1450 m) Grzbietem tym dążymy na południowy wschód, poniżej ostrej krawędzi, zbudowanej z dolomitów triasowych, aż do miejsca gdzie łączy się on siodełkiem zw. Diabełek (1450 m) z Wielką Kopą Królową, której zach. zbocze szlak przecina ponad pustą odnogą Długiego Żlebu Jaworzyńskiego, osiągając w końcu Przełęcz między Kopami (1499 m) zwaną Karczmiskiem. Stał tu kiedyś barak górniczy, zapewne stąd nazwa. To ulubiony punkt popasowy wycieczek, ładny stąd widok w kierunku Giewontu i Czerwonych Wierchów. Szlak wiedzie dalej depresją, a potem przez spłaszczenie Królowej Równi, aż na jej skraj, gdzie obniża się przez bujne kosówki i kępy świerków mijając strażnikówkę "Księżówka", następnie "Betlejemkę" i obok dwóch szałasów wprost do skrzyżowania szlaków, skąd w lewo zbiega szeroki chodnik do schroniska.